www.pulk2piechoty.fora.pl

kropek

Czołem,

jak pewnie wiecie z okólników rozsyłanych przez Artura, w niedzielnik trzeciomajowy skuszono niektórych z nas do udziału w misiowaniu w Zamościu.

Moje pierwsze, o ile dobrze gmeram w zlasowanych zakamarkach mózgu swego, misiowanie. Odbyte (zawsze chciałem tego słowa użyć w specyficznym kontekście!) skutecznie (zapłacili), krwawo (tabaka-nos ), wesoło i sprawnie. Nic bowiem nie zginęło, wbrew niejakim obawom.

Raportowym stylem, zacznę od stwierdzenia, że miejsce, w związku z wpompowanymi weń milionami niedawnymi, oraz dawniejszymi, acz znaczniejszymi trudami budowniczych pierwotnych i użytkowników twierdzy, ma potencjał garnizonowo-biwakowy. Piszę to specjalnie, by mżonki o organizacji inscenizacyj szturmów, zdobywań, obron, rzezi niedoszłych oraz honorowych zachowań oddalić na razie, a pomysleć o rzeczach mniejszych, lecz uchwytniejszych. A nie wiemy co można chwycić w Zamościu.

Im (kto to w Zamościu?) może zależeć na Misiach. W dowolnie wybrane dni roku. Nam może zależeć czasem na spotkaniu i przećwiczeniu musztry i poobozowaniu. Daty mogą być zbieżne z ich wybranymi dniami. NIekoniecznie muszą to być okrągłe rocznice, wszak to garnizon.
--
Kończę, nie dokańczając myśli w powyższej materii. Sprawa otwarta, luźne gadki z Zamojszczanami konkludować nie pozwalają...

==
Szczegółów garść

Obóz rozbity przy znanym nam z 1809 r. Arsenale. Miejsce, zgodnie z pogróżkami słyszanymi w trakcie naszego pobywania tam w roku 1809, odmienione europejskofunduszowo. Pomimo to, pozostało trochę dziczy twierdzowej -- miejsce na rozbicie namiotów w sąsiedztwie wciąż zamieszkałych "komunalnie" budynków twierdzy (mieszkańcy oczywiście w nocy aktywni wokalnie, acz ciałem ni ziszczali się przy obozowych ogniskach. No, prawie nie...), gdzie w sąsiedztwie drzew rozbito namioty XVII-wieczników, i nasze, trzy namioty epoki właściwej.

W piątek, po trudach prezentacji musztry bez udziału podoficera lub choćby kapraliny jakowego, w dwóch namiotach XW złożyli swe skronie Arturo, Bob, Rzepa oraz Kropek z dwójki, oraz Paweł i Zborek z dwunastki. Wystrzeliwszy dwa funty prochu, przemaszerowawszy wzdłuż, wszerz, na poprzek i na wskroś okolice Bramy Szczebrzeskiej oraz rynek zamojski, zbadawszy głębokość sklepów zamojskich i ich zasobność, zasnęliśmy snami i chrapaniami sprawiedliwych, by w sobotę...

...obudzić się lekko wilgotnymi od włagi siadającej w zaciszu twierdzy i skorymi do dalszego poznawania świata na rubieży. Poznawanie objęło twierdzo-zamojskie son-et-lumiere, gustownie w dawne umocnienia twierdzy wpasowane (uwaga: łuk naprawdę taki był w oryginale!), oraz ekspozycję muzealną (całkiem zacną) w wałach wprasowaną i taflami szkła nakrytą. Son-et-lumiere pozwoliło nam docenić znajomość z uprzednio napotkanym jenerałem - wiedzieliśmy już co to za persona! Rynek zamojski wciąż stoi.

Pozdrawiam